SELİNAY'IN BLOGU

Dört ve beş yaşlarında iken annem beni evimizin önüne oyun oynamaya çıkardığı zaman ben annemi dinlemeyip erkeklerin gittiği kıraathaneye gidiyordum... Oraya gittiğimi gören abiler beni tekrar annemin yanına götürüyorlardı... Bunu gören annem bana kızacağı yerde hiçbir şey demezdi... Bu sakinlik karşısında ben de çok ama çok şaşırırdım... Çünkü ben ne yaparsam yapayım annem bana hiç ama hiç kızmazdı.. Şu an annem aklına geldiği zaman hep ama hep bu anımı anlatır,ben de sürekli hiç ama hiç sıkılmadan dinlerim... Bir daha ki yazımda görüşmek dileğiyle... İyi okumalar...